Vísurnar hennar Ólínu Kristínar

 

Kosningar:

Að lesa í regnbogans liti er snúið

og lausnin ei finnst fyrr en allt er loks búið.

Er það blár eða grænn eða brúnn eða rauður?

Er blessaður seðillinn best kominn auður?

 

Átthagar:

Í minni sveit var eintóm mold og væta

og mikið var ef sást þar sólarglæta.

Þar magnað var, sem undrun má víst sæta

en Mýrartunga alltaf mun mig kæta.

 

Eurovision:

Í landafundi lagðist áður hann

og lenti snemma á hinu græna landi.

Eiríkur er okkar rauði mann

í Evróvisjón lendir þó í strandi.

 

Vegagerð:

Víst er að vegagerðin

vekur hjá mörgum furðu.

Veita mun vesturferðin

vegfarendum snurðu.

 

Vorið:

Sagt er: Allt vænkist á vorin.

Og víst er að léttast mörg sporin

en sá geitungafjöld

sem grípur öll völd

getur stungið, þá öll von er borin.

 

Burður:

Vísnagáta:

Torskilið og tyrfið mas.

Tengingu á að lýsa.

Upp svo vaxi iðgrænt gras.

Illa samin vísa.

 

Eykur harma, eitrar geð.

Enga holu í vegi finn.

Hátt svo vælir, hinum með.

Hann er elsti sonur minn.

 

Afar dýrmætt, ekkert drasl.

Út úr vænum rollum datt.

Þrælavinna, þyngd og basl.

Það er ekki alveg satt.